Grieks geometrisch paardje

Art Grec

Rond 900 voor Chr. deed zich een stijlbreuk voor in de Oudgriekse kunst. Zowel in decoraties als in de beeldhouwkunst ontstonden geometrische patronen, die in niets deden denken aan de tot dan toe gebruikelijke pre-Helleense stijl. Schilders begonnen het aardewerk te decoreren met de gestileerde, ingetekende silhouetten, een stijl die al snel door beeldhouwers werd overgenomen. Het paard leende zich bij uitstek als onderwerp voor deze innovatieve, geometrische simplificatie. Iedere bronsgieterij op het Griekse vasteland ontwikkelde zijn eigen variatie, maar kenmerkend bleven de “varkenssnuit”, de gespitste oren en de driehoekige uitsparingen in de voet van het beeldje. Soms dienden de paardjes als ornament op vazen, maar meestal waren het op zichzelf staande sculpturen, die veelal als grafbeeldje werden gebruikt.