Van Gogh

Knotwilgen bij ondergaande zon (Arles, 1888)

De knotwilgen in het licht van de rode avondzon weerspiegelen de gemoedtoestand van van Gogh in het najaar van 1888. Na een lange zomer onafgebroken in afzondering te hebben geschilderd, voelde hij zich uitgeput en eenzaam.

Knotwilgen vormden een geliefd onderwerp voor de kunstenaar die opgroeide op het Brabantse platteland. Ze leenden zich ook bij uitstek voor een grafische weergave in de geest van de door hem bewonderde Japanse grafiek. In oktober 1881 schreef hij aan zijn broer Theo: “Als men een knotwilg tekent als ware die een levend wezen, en dat is toch eigenlijk zo, dan volgt de omgeving vanzelf betrekkelijk als men maar al zijn aandacht geconcentreerd heeft op dien bewuste boom en niet gerust heeft voordat er iets van het leven in kwam”.